Strona główna

Specjalizowane Systemy Elektroniczne
Obrazowej Diagnostyki Medycznej

CQ Elektronik System, Artur Świerc

tel.071 318 01 04
kom. 0601 794 162
e-mail: info@cq.com.pl
http://www.cq.com.pl

English English
Deutsche
Deutsche
Fotogrametria Mora -wstęp Computer-based Examination of Body Posture - bases Computergestützte Untersuchung der Körperhaltung - Vorwort Fotogrametria Mora -program Fotogrametria Mora -parametry Wady postawy -wstęp Okiem praktyka Badanie strony podeszwowej stóp - podoskop Kamery PodoBaby - badanie niemowląt PodoBaby -film Platforma Stabilograficzna Gry komputerowe w rehabilitacji i treningu Publikacje- stabilografia Publikacje Filmy Referencje O firmie... Animacja 3D Wydruki Wady postawy -postawa ciała Wady postawy -postawa ciała Stopy-wydruki Akcelerometry PodoBaby - opracowanie PodoBaby - badanie niemowląt Treningowa Platforma Balansowa - Gry Filmik Gracze Filmy - prezentacja Platformy Stabilograficznej Filmy - prezentacja programu Nowości Nowości Nowości Oferta cenowa

Komputerowe Badanie Postawy Ciała - wstęp

 

System MORA 4Generacji

Aparatura do Komputerowej Oceny Postawy Ciała systemu MORA 4Generacji jest najnowszą konstrukcją łączącą zalety systemów analizy przestrzennej typu MORA/ISIS  i laboratoriów analizy ruchu/chodu opartych na markerach. Jednocześnie odpowiada ona założeniu aby badanie było proste i szybkie do wykonania.

System pozwala na wykonywanie:

  • testów statycznych takich jak badanie postawy ciała (analiza trójpłaszczyznowa krzywej kręgosłupa, ustawień łopatek, garbu żebrowego itp.)
  • testów dynamicznych przy rejestracji sekwencji ruchowych np. skłon, uniesienie ręki (pomiar ruchomości, zakresów ruchu)
  • testów korekcyjnych np. zachowanie kręgosłupa przy wymuszonej korekcji ustawienia miednicy, gorsetowaniu, kinesiotapinkgu itp.
  • testów porównawczych np. obserwacja progresji skoliozy w krótkich okresach czasowych
  • ćwiczeń autokorekcyjnych (biofeedback)
  • dokumentacji fotogrametrycznej sylwetki np. przód, bok, nogi

Podstawowe cechy techniczne:

  • Rejestracja przestrzenna całej obserwowanej powierzchni       3D
  • Bardzo krótki czas pojedynczego pomiary wynoszący ok.1/30 s
  • Możliwość rejestracji ruch (sekwencji) 4D = 3D+TIME
  • Bardzo łatwe podłączenie do komputera przez port USB
  • Przyjazne, łatwe w obsłudze, oprogramowanie w języku polskim
  • Możliwość pracy w trybie synchronizacji z kamerami (CQ-KAM), stanowiskiem STOP2, platformą stabilometryczną, wagą 2P, EMG, termowizją itp.
  • Niewielkie wymiary i neseserowa obudowa czynią ten system całkowicie mobilnym
  • Krótki czas przygotowania pacjenta i wykonania badania – ok. 4-5min

 

Liczone parametry

 

W fazie opracowania/analizy wyniku na zapamiętane zdjęcie pacjenta nanoszone są markery pomiarowe. Dzięki temu, iż komputer wyznacza ich dokładne, trójwymiarowe położenie może zostać obliczonych kilkadziesiąt/kilkaset parametrów liczbowych. W wyniku rozwoju systemu dodawane są nowe parametry, wprowadzono też definicję Pozycji/Modelu badania, co ułatwia wykonanie i interpretację określonego testu diagnostycznego.

 Prezentacja wyników

 

Animacja 3D

Każdy wynik badania może być wizualizowany w formie przestrzennej grafiki. Rysunek ten daje się dowolnie obracać i powiększać. Istnieje też opcja ukrywania tak, aby pozostała widoczna jedynie krzywa kręgosłupa. Na potrzeby prezentacji np. naukowej można przygotować kilka-kilkanaście slajdów, które będą kolejno wyświetlane.

Generator stron www i  galerii

Wbudowany mechanizm generowania stron internetowych pozwala na przygotowanie indywidualnych raportów i galerii, które mogą być nagrywany na płytę CD pacjenta.

Statystyka

Wyniki badań są eksportowane do zbioru tekstowego w formacie pozwalającym na ich automatyczne wczytanie przez arkusze statystyczne np. Excel, OpenOffice, Statistica

Szablony wydruku

Program udostępnia kilka standardowych szablonów wydruku. Użytkownik może samodzielnie edytować ich treść.

Wydruki PDF

            Po zainstalowaniu w systemie wirtualnej drukarki PDF, wyniki badań mogą być przechowywane w formie elektronicznej w formacie standardowych dokumentów i przeglądane na dowolnym komputerze.


 

PRZEZNACZENIE

Wady postawy stają się obecnie jedną z najpoważniejszych chorób cywilizacyjnych. Współcześnie dzieci coraz więcej czasu spędzają siedząc przed telewizorem i komputerem, wiele czasu spędzają w szkole. Niedostatek ruchu oraz czynniki psychiczne (trema, lęk, przygnębienie), wady wzroku i słuchu powodują, że dzieci nie zawsze rosną i rozwijają się prawidłowo.

Początki powstawania wad postawy często są trudne do zauważenia. Jest to przeważnie proces długi, ujawniający się w miarę rozwoju dziecka. Początkowo nie daje żadnych niepokojących objawów. W momencie kiedy pojawiają się dolegliwości (m, in. bóle, mniejsza sprawność fizyczna, gorsze funkcjonowanie układu oddechowego i krążenia) zmiany bywają już dość mocno utrwalone i wymagają długotrwałego i systematycznego leczenia.

Lekarze alarmują, że 80-90 %dzieci ma wady postawy, które nie leczone i zaniedbane, powodują w krótkim czasie poważne konsekwencje. Przyczyniają się do pogorszenia sprawności i wydolności organizmu, zostaje zaburzona statyka ciała, zakres ruchu w stawach ograniczony. Badania wykazują, że co 3 dziecko posiada niską wydolność fizyczną, a blisko 50% ma bardzo słabą sprawność ruchową.

Aparatura do Komputerowej Oceny Postawy Ciała jest narzędziem pozwalającym na nieinwazyjną, dokładną i obiektywną diagnostykę postawy ciała. Duża dokładność pomiaru daje możliwość wczesnego zauważenia wad w początkowym etapie ich rozwoju.

Dane pacjenta gromadzone są w postaci elektronicznej dzięki czemu bardzo łatwo można obserwować i porównywać  postępy w procesie terapeutycznym.

Urządzenie pracuje w oparciu o metodę fotogrametryczną z wykorzystaniem zjawiska Moire'a, która jest rekomendowana przez specjalistów fizjoterapii, rehabilitacji i ortopedii, w wielu wypadkach eliminując prześwietlenia rentgenowskie. W skrócie polega ona na wykonaniu kamerą wideo komputerowej fotografii. Dzięki specjalnemu systemowi optycznemu komputer wyznacza trójwymiarowy obraz pleców i dokładnie analizuje ponad 50 parametrów w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej. Urządzenie znakomicie sprawdza się w badaniach przesiewowych dzieci w szkołach, a niewielkie wymiary umożliwiają łatwe jego przewożenie.

METODA BADAWCZA

A Podstawa fizyczna

Badania wykonywane są w oparciu o założenia fotogrametrii i polegają na wykonaniu pomiarów antropometrycznych na podstawie zdjęcia badanej powierzchni. Uzyskanie obrazu przestrzennego ('trzeciego wymiaru') możliwe jest dzięki temu, iż urządzenie "wyświetla" na plecach pacjenta linie o ściśle określonych parametrach. Linie te padając pod określonym kątem na plecy ulegają zniekształceniom zależnie od tego, czy dany punkt znajduje się bliżej czy dalej od urządzenia. Zniekształcenia obrazu linii rejestrowane są przez komputer, który dzięki algorytmom numerycznym przetwarza je na mapę warstwicową (wysokościową) badanej powierzchni. Podstawa fizyczna tych zjawisk nosi w optyce nazwę zjawiska Moire'a (stąd metoda projekcyjna Moire'a).

 

B Realizacja techniczna.

Praktyczna realizacja tej metody polega na tym, iż obraz obserwowany przez kamerę CCD przetwarzany jest na sygnał cyfrowy i przesłany do pamięci komputera za pośrednictwem specjalizowanej karty. Analiza, wyświetlanie i drukowanie badania realizowane jest przez program komputerowy. Oświetlenie pacjenta realizowane jest z wykorzystaniem żarówki halogenowej małej mocy (50-150W). Wszystkie dane pacjenta, zdjęcie jego pleców, obraz przestrzenny zapamiętywane są w pamięci komputera, mogą być łatwo przenoszone na inne nośniki (dyskietka, CD-ROM'y), analizowane, opracowywane statystycznie itd..

 

C Powtarzalność i dokładność pomiarów

Dzięki temu, iż zdjęcie to wykonywane jest w ściśle określonych warunkach (tj. stała odległość badania, jednakowe parametry układu optycznego, dokładnie wypoziomowana pozycja kamery, ustawiana sylwetka na "0" skręcenia miednicy, określone warunki oświetlenia) pomiar ten jest powtarzalny.

Analizując dokładność pomiaru należy zwrócić uwagę na specyfikę badanego obiektu jakim jest ciało ludzkie. W praktyce nie jest możliwe pokazanie na skórze pacjenta punktów fizjologicznych z dokładnością większą niż 5mm. Biorąc to pod uwagę parametr np. różnica wysokości kątów łopatek obarczony jest błędem przypadkowym 1cm. Z tego powodu należy przyjąć, iż wartość 1cm jest granicą dokładności metody z uwagi na cech fizjologiczne.

Dokładność natomiast samej aparatury jeżeli chodzi o rozdzielczość obrazu i wartość liczonych parametrów wynosi 1mm, jest więc aż 10 razy lepsza (o rząd) niż ta konieczna z punktu widzenia fizjologii. Ma to praktyczne znaczenie, gdyż pozwala na wychwycenie już pierwszych cech skrzywień, jeszcze niewidocznych gołym okiem.

 

Komputerowe Badanie Postawy Ciała - parametry

 

 

 

DANE TECHNICZNE

 

Parametry

Czas wykonywania pomiaru: 0.03s

Szybkość:                                     ok. 3 pomiarów na sekundę

Średni czas jednego badania: ok. 1 min

Napięcie pracy:                    230V, 50Hz

Moc znamionowa:                160W / 60W  (zależnie od konkretnego egzemplarza)

Oświetlenie:              żarówka halogenowa 24V-150W / 12V-50W (zależnie j.w.)

Wymiary:                              300x420x120 / 250x370x110 (wersja neseserowa)

Waga:                                  ok. 6kg

Odległość badania:               2.6m / 2.0m (wartości dla wersji neseserowej urządzenia)

Wymagania sprzętowe:         PENTIUM 1500; RAM.512 MB; 80 MB wolne na HDD;

karta graficzna (1024x768, High Color)

System operacyjny:   WINDOWS XP

 

Warunki eksploatacji:      

Sprzęt powinien być użytkowany zgodnie z przeznaczeniem.

Wszystkie współpracujące urządzenia zestawu muszą być zasilane z tej samej fazy i wspólnie zerowane.

Gniazdo zasilające 230V/50Hz musi posiadać uziemienie. Zalecane jest zasilane za pośrednictwem listwy z zabezpieczeniami przepięciowymi (np. ACAR). W przypadku wahań, lub spadków wartości napięcia  zasilania w sieci energetycznej konieczne jest zastosowanie dodatkowego urządzenia stabilizującego.

Sprzęt powinien pracować w pomieszczeniach o temperaturze od +10°C do +25°C i wilgotności względnej do 80% w temperaturze +25°C

Sprzęt nie powinien podlegać wibracjom, znajdować się w pobliżu silnych pól elektromagnetycznych oraz powinien być osłonięty przed nadmiernym nasłonecznieniem.

Sprzęt powinien być eksploatowany w niewielkim zapyleniu i zakurzeniu.

 

Komputerowe Badanie Postawy Ciała – metodyka wykonywania

 

Zobacz też: OKIEM PRAKTYKA -omówienie zagadnień badania od strony praktycznej

 

Przebieg badania

 

1. Na ciele osoby badanej zaznacza się wszystkie punkty charakterystyczne.

2. Osoba badana staje w wyznaczonym miejscu, tak aby znaleźć się w polu widzenia kamery, a jej obraz jest bezpośrednio widoczny na ekranie komputera.

3. Z kilkudziesięciu kolejnych zdjęć rejestrowanych automatycznie w pamięci wybiera się ujęcie odpowiadające prawidłowemu ustawieniu pacjenta.

4. Na podstawie zapamiętanego obrazu i wprowadzonych danych pacjenta komputer umożliwia uzyskanie trójwymiarowych współrzędnych badanej powierzchni i jednocześnie oblicza parametry określające postawę ciała w płaszczyźnie czołowej, strzałkowej i poprzecznej wraz z graficznym przedstawieniem wyników.

5. Komputer drukuje wyznaczone parametry i rysunki.

 

 

Podłączenie sprzętu

 

   Urządzenie, wraz z komputerem należy ustawić na biurku lub stole. Należy zadbać o to aby stół był stabilny i nie chwiał się. Monitor należy ustawić w ten sposób, aby osoba stojąca przy pacjencie widziała ekran. Komputer powinien koniecznie stać pomiędzy aparatem a monitorem! Podłączamy wszystkie kable do komputera i aparatu (wtyczki dobrane są w ten sposób, iż nie ma możliwości ich omyłkowego włożenia. Wszystkie podłączenia muszą być wykonywane przy odłączonym zasilaniu.

Po tych przygotowaniach włączamy komputer, a następnie aparaturę.

 

Podłączenie do laptopa

 

   Aby było możliwe korzystanie z aparatury podłączonej do laptopa konieczne jest zastosowanie dodatkowej przystawki pośredniczącej.

W przypadku połączenia z laptopem (w wersji lpt – portu równoległego) jeden kabel wkładamy do portu drukarki komputera (złącze 25 stykowe), a drugi do aparatu.

Dla wersji USB przystawki jeden z kabli podłączamy do wolnego złącza USB a drugi do aparatu.

 

Pozycjonowanie aparatury

 

   W celu właściwego ustawienia urządzenia należy kręcąc przednimi (P) nóżkami doprowadzić do wyrównania wskazań poziomic (10,11) w zielonych okienkach z przodu i z boku. Właściwe wskazanie poziomicy to takie, w którym pęcherzyk powietrza znajduje się dokładnie w środku pomiędzy dwoma pionowymi liniami.

Używając taśmy mierniczej oznaczamy od czoła aparatu odległość badania i zaznaczamy ją na ziemi przyklejając np. kawałek taśmy klejącej. Właściwa odległość badania opisana jest na tabliczce znamionowej (6) z tyłu aparatu.

Należy pamiętać o tym, iż w przypadku poruszenia aparatu należy każdorazowo sprawdzić jego pozycjonowanie.

Aparat powinien znajdować się na takiej wysokości, aby na ekranie komputera była widoczna cała sylwetka badanego pacjenta tj. od fragmentu szpary pośladkowej po C7. W razie potrzeby należy ustawić aparat wyżej bądź podnieść-opuścić dziecko.

 

Przygotowanie pomieszczenia

 

   Wymagane jest aby w trakcie badania w pomieszczeniu było ciemno. W praktyce oznacza to warunki uniemożliwiające przy zgaszonym świetle czytanie. Całkowicie niedopuszczalne są smugi światła słonecznego.

Prowizoryczne.

            Warunki takie najczęściej realizuje się zasłaniając okna czarną folią budowlaną

Praktyka.

NIE- żaluzje poziome aluminiowe

NIE- żaluzje pionowe jasne- nie, ciemne – słabo

TAK - gruba (nie prześwitująca) roleta

TAK – rolety zewnętrzne AL, PCV

 

WYKONANIE BADANIA

 

 

Na plecach pacjenta zaznaczamy punkty charakterystyczne tj. dolne kąty łopatek, wyrostki kolczyste kręgosłupa, kolce biodrowe tylne górne.

Praktyka: Po manualnym odnalezieniu punkty zaznaczamy czarnym markerem. Punkt powinien być wystarczająco wyraźnie widoczne na ekranie komputera. Możemy też zaznaczać małe krzyżyki.

W programie wybieramy  (Crtl +N) nowe badanie. W oknie Badanie wpisujemy dane pacjenta. Istotne jest wpisanie wzrostu, gdyż jest on potrzebny w dalszych obliczeniach.

Ustawiamy pacjenta w odległości badania (końce pięt na linii), plecami do kamery.

*

Obserwując na ekranie podgląd  (klawisz F5) sprawdzamy czy środek pleców znajduje się w centrum obrazu. W razie konieczności ustawiamy pacjenta wyżej, niżej, (ewentualnie podnosimy aparat).

WYŁĄCZAMY światło w pomieszczeniu i zapalamy żarówkę aparatu .

Rozpoczynamy rejestrację kolejnych ujęć pacjenta - naciskamy klawisz F6.

W trakcie wykonywania badania delikatnie korygujemy ustawienie miednicy, tak aby jej kąt skręcenia wynosił 0, co będzie stanowiło punkt odniesienia przy ocenie wyniku badania. W celu dokładnej obserwacji ustawienia przestrzennego miednicy na jednym z podglądów powinien być włączony obraz przestrzenny.

Na ekranie sprawdzamy to obserwując linię prążków na wysokości miednicy - linia ta powinna być równoległa do krawędzi obrazu. Możemy także obserwować linie na pośladkach dążąc do ich wyrównania.

Uwaga! Przy dużych asymetriach sylwetki może nie być możliwe dokładne ustawienie miednicy.

Praktyka: korekta ustawienia miednicy polega na delikatnym, wręcz dotknięciu dłoni. Jeżeli konieczne jest mocniejsze skręcenie sylwetki to należy sprawdzić ustawienie stóp.

Po uzyskaniu właściwego ujęcia zatrzymujemy rejestracje za pomocą klawisza F7.

*

Z serii zdjęć wybieramy odpowiadające optymalnemu ustawieniu miednicy a jednocześnie odzwierciedlające najczęściej pojawiającą się postawę pacjenta. Drobne zmiany pomiędzy kolejnymi ujęciami są sprawą jak najbardziej normalną, gdyż postawa człowieka jest stanem równowagi chwiejnej a dokładność metody badawczej pozwala na wychwycenie nawet zmian związanych z cyklem oddechowym człowieka.

*

Zapisujemy wybrane ujęcie (komputer automatycznie proponuje nazwę pliku).

 

 

Elementy prawidłowego ustawienia sylwetki

 

Założenie: badamy postawę swobodną, niewymuszoną, nawykową pacjenta.

Przy innym założeniu możemy sprawdzać sylwetkę stabilizowaną, bądź korygowaną np.za pomocą gorsetu.

Kąt skręcenia miednicy ustawiamy na 0.

Pacjent powinien stać równo na obu nogach, w postawie swobodnej, wyprostowanej.

Głowa powinna być skierowana na wprost (patrzeć „na cień swoich uszu”).

Ręce opuszczone luźno po bokach.

Na obrazie powinien być widoczny fragment szpary pośladkowej (dzięki temu w sposób jednoznaczny wiemy gdzie powinna przebiegać oś kręgosłupa). Należy pamiętać o tym aby spodnie nie uciskały i nie zniekształcały pośladków. Także paski staników nie powinny opinać pleców.

 


OPRACOWANIE BADANIA

 

W trakcie opracowywania wyników wykorzystujemy ikony umieszczone w panelu w grupie opracowanie

Czytamy dane

Na sylwetce pacjenta ustawiamy widoczne punkty pomiarowe

Znaczenie wskaźników:

C7 -wyrostek kolczysty siódmego kręgu szyjnego (w programie przyjęto numerację kręgów, dla której ten krąg=0)

KP -kifoza piersiowa

PL -punkt kręgosłupa przejścia kifozy w lordozę

LL -lordoza lędźwiowa

S1 -wyr.kolczysty pierwszego kręgu krzyżowego (nr.kręg.=18)

Łl,Łp -kąt dolny łopatki (lewa,prawa)

Ml,Mp -kolce biodrowe tylne-górne (lewy,prawy)

T1,T2 -linia talii lewej

T3,T4 -linia talii prawej

B1,B2 -bark lewy

B3,B4 -bark prawy

KS – dodatkowy punkt guzowatości potylicznej do ustalenia pochylenia odcinka szyjnego kręgosłupa

Uwagi:

Punkty T2,T4 ustawiamy w miejscu największego wcięcia talii – jeśli jest ono trudne do ustalenia to zaznaczamy je na jednakowej wysokości po obu strona sylwetki

T1,T3 – to pacha widoczna na zdjęciu

B2,B4 – barki zaznaczamy pionowo nad pachami

B1,B3 (X1,X2) – punkty pomocnicze- połączenie linii ramion i szyi

Punkty nanosimy metodą kliknij-przenieś-kliknij.

W celu przyśpieszenia tej operacji możemy rozpoczynając od punktu C7 klikać kolejno prawym przyciskiem myszy - komputer automatycznie wtedy znajduje domyślne położenie kolejnych punktów.

 

Edytujemy krzywą kręgosłupa dla płaszczyzny czołowej
Należy zaznaczyć tu linię kręgosłupa zgodnie z  kropkami na plecach  pacjenta. Klikamy tylko wybrane kręgi, nie ma potrzeby zaznaczania wszystkich – linia musi pokrywać się z przebiegiem linii wyrostków kolczystych (uwagi: typowo zaznaczone punkty na plecach, powinny pokrywać się z załamaniami na liniach obrazujących przestrzenne ukształtowanie kręgosłupa). Znakowanie rozpoczynamy poniżej kręgu C7 a kończymy (prawym przyciskiem) powyżej S1. Po zaznaczeniu linii kręgosłupa komputer domyślnie dzieli go na poszczególne kręgi z założeniem zachowania równych wysokości poszczególnych kręgów

 

*Optymalizujemy krzywą kręgosłupa dla płaszczyzny strzałkowej

Dla płaszczyzny strzałkowej komputer wyznacza obraz przestrzenny w postaci linii schodkowej (pola fioletowe). Ponieważ jednak krzywa kręgosłupa jest krzywą gładką powinniśmy dopasować zieloną linię w ten sposób, aby przebiegała przez fioletowe pola. Kończymy prawym przyciskiem Po zakończeniu funkcji komputer automatycznie znajduje położenie punktów KP, PL i LL. Jeżeli te ustawienia nie odpowiadają rzeczywistość możemy skorygować je ręcznie wracając do Edycji położenia punktów pomiarowych.

*Zapisujemy aktualne ustawienia.

 

 

 

 

Komputerowe Badanie Postawy Ciała - parametry

 

Opis ten zawiera wyjaśnienie znaczenia i sposobu obliczania parametrów wyznaczanych w trakcie badania. Właściwe badanie pacjenta poprzedzone jest oznaczeniem na jego ciele punktów charakterystycznych, które po wykonaniu komputerowej fotografii będą na niej widoczne. W punktach tych umieszcza się kursory. Na podstawie ich położenia liczone są wszystkie parametry.

            Poniższy rysunek prezentuje rozłożenie poszczególnych punktów i ich oznaczenia.

 

 

Znaczenie wskaźników:

C7 -wyrostek kolczysty siódmego kręgu szyjnego (w programie przyjęto numerację kręgów, dla której ten krąg=0)

KP - kifoza piersiowa (uwaga: punkty KP,PL i C7 korygowane są automatycznie przez komputer po edycji płaszczyzny strzałkowej)

PL - punkt kręgosłupa przejścia kifozy w lordozę (zdefiniowany w środku głębokości pomiędzy Kp a LL)

LL - lordoza lędźwiwa

S1 - wyrostek kolczysty pierwszego kręgu krzyżowego (nr.kręg.=18)

Łl,Łp - kąt dolny łopatki (lewa,prawa)

Ml,Mp - kolce biodrowe tylne-górne (lewy,prawy) (uwaga: możemy tu także zaznaczać szczyty talerzy biodrowych)

T1,T2 - linia talii lewej (uwaga: jeśli wcięcia talii T2,T4 nie są wyraźnie widoczne wówczas zaznaczamy je na jednakowych wysokościach)

T3,T4 - linia talii prawej

B2,B4 - barki (uwaga: zaznaczamy je pionowo nad pachami T1,T3)

B3,B4 (X1,X2) – punkt łączenia linii ramion z szyją

KS - guzowatość potyliczna, wykorzystywana przy określeniu kątów odcinka szyjnego (Uwaga! Jeśli nie badamy odcinka szyjnego punkt ten można umieścić tuż nad C7)

 

 

 

[10].Długość krzywej kręgosłupa.

                Parametr ten jest liczony ‘po kształcie kręgosłupa’, to znaczy poprzez sumowanie odległości pomiędzy kolejnymi kręgami. Długość ta określana jest w trzech wymiarach (to znaczy z uwzględnieniem głębokości). Wartość procentowa odniesiona jest do podanego wzrostu pacjenta z zależności: (długość/wzrost)*100%.

 [11]. DCK -wysokość kręgosłupa.

                Wynik stanowi odległość pomiędzy punktami C7 i S1 liczona jedynie w osi pionowej. Parametr procentowy liczony jest tak jak wyżej.

 [12]. UK -maksymalne odchylenie linii wyrostków kolczystych od linii C7-S1.

                Komputer szuka największego odchylenia wyrostka kolczystego od linii prostej łączącej punkty C7 i S1. Odległość ta określana jest w osi poziomej X.

Jeżeli wybrany wyrostek znajduje się po prawej stronie linii C7-S1 to wynik jest dodatni jeżeli po lewej to ujemny. Włączenie opcji liczenia wartości absolutnej powoduje, iż w wyniku nie jest uwzględniany znak.

Dodatkowo w wydrukach wyników można skorzystać z parametru2, który informuje o numerze wybranego kręgu. Pamiętać tu należy o tym, iż przyjęto oznaczenia, dla których wyrostek kolczysty kręgu C7 jest równy 0.

 

[13]. KNT -kąt nachylenia tułowia.

                Określane jest odchylenie linii C7-S1 od pionu w płaszczyźnie czołowej (w prawa, w lewo). Wyznaczona wartość wyrażona jest w stopniach. Jeżeli punkt C7 położony jest ‘na prawo’ od S1 to wynik jest dodatni, gdy ‘na lewo’ ujemny. Parametr ABS kasuje znak.

[14]. KPT -kąt pochylenia tułowia.

                Analogicznie jak dla [13], lecz dla płaszczyzny strzałkowej. Określa pochylenie ciała ‘do przodu’, do tyłu. Wartość jest dodatnia jeżeli C7 leży bliżej (na większej wypukłości) niż S1.

 

 

 

 

[15]. KNM -kąt nachylenia miednicy.

                Parametr ten określa nachylenie linii łączącej punkty Ml i Mp względem poziomu (kąt_poziom). Przyjmuje on wartości stopniowe z zakresu: ( -180 do +180). Dlatego jeżeli Mp ‘jest wyżej’ niż Ml są to kąty (0-180), w przeciwnym wypadku [-180 - 0). W takiej sytuacji wyliczony kąt nie zależy od tego, który punkt leży ‘wyżej‘ względem drugiego. Wartość podana w milimetrach oznacza różnice wysokości położenia punktów. Od współrzędnej Y p.Ml odejmuje się wsp. Y p.Mp. Znak tego działania można przewidzieć pamiętając o tym, iż punkt odniesienie (0,0) znajduje się w lewym dolnym punkcie okna roboczego. 

[16]. KSM -kąt skręcenia miednicy.

                Analogicznie jak dla [15], ale liczone w płaszczyźnie strzałkowe. Jeżeli Mp jest na większej wypukłości niż Ml wówczas wynik jest wartością dodatnią.

 

[17]. TT -różnica wysokości trójkątów talii.

                Parametr liczony jest w płaszczyźnie czołowej. Wynik=odl_l-odl_p.

Wartość ABS podaje wynik bez znaku.

Wynik wyrażony procentowo liczony jest z zależności:

( (odl_l-odl_p)/(odl_l+odl_p) )*100%.

[18]. TS -różnica szerokości trójkątów talii.

                Analogicznie jak [17] dla różnic liczonych w osi X.

[19].  KRL, KRP – kąt linii ramion.

 

[20]. UL -różnica wysokości dolnych kątów łopatek (nachylenie).

                Określane analogicznie jak dla kolców biodrowych (parametr[15])

[21]. UB -różnica głebokości dolnych kątów łopatek (skręcenie).

                Analogicznie jak parametr[16].

[22]. OL -różnica oddalenia dolnych kątów łopatek od kręgosłupa.

                Odcinki pomiędzy kolejnymi punktami wyrostków kolczystych aproksymowane są liniami prostymi. Wynik=odl_l-odl_p; Wynik[%]=((odl_l-odl_p)/(odl_l+odl_p) )*100%.

[23].  DKS – wysokość odcinka szyjnego

                Liczona pomiędzy punktami C7 i KS

GKS – głębokość odcinka szyjnego

                Maksymalne wgłębienie liczone od pionu przechodzącego przez punkt C7

[24]. Łączna wysokość kręgosłupa

                Pomiędzy punktami S1_KS = DCK+DKS

 

[25]. KLB -kąt nachylenia linii barków.

                Wszystkie dane liczone analogicznie jak dla nachylenia linii miednicy (parametr[15])

 

[26]. WBS –współczyn. asymetrii barków względem KK (punktu S1)

                Liczona jest różnica odległości w osi poziomej od prostej przechodzącej przez punkt S1. Wszystkie wyniki określane są identycznie jak przy parametrze[22].

[27]. WBC -współczynnik asymetrii barków względem punktu C7.

                Identycznie jak parametr[26], z tym, że punkt odniesienia stanowi wyrostek kolczysty siódmego kręgu szyjnego (wskaźnik C7).

 

[28].  Kąt nachylenia, pochylenia odcinka szyjnego C7-KS względem C7

                Wartości obliczane analogicznie jak dla parametru [13,14].

[29]. Kąt nachylenia, pochylenia odcinka szyjnego KP-KS względem KP

[30]. ALFA -nachylenie odcinka lędźwiowo-krzyżowego.

 

[31]. BETA -nachylenie odcinka piersiowo-lędźwiowego.

 

[32]. GAMMA -nachylenie odcinka piersiowego górnego.

 

[33]. DELTA -łączna wielkość krzywizn.

                DELTA=ALFA+BETA+GAMMA.

 

[34]. MI -wskaźnik kompensacji.

                MI=KKP-KLL, (parametr[40], parametr[35]).

 

[35]. KLL -lordoza lędźwiowa.

                KLL=180-(ALFA+BETA).

 

 

[36]. DLL -długość S1-LL. Położenie szczytu lordozy liczona od S1.

[37]. RLL -długość S1-PL. Wysokość lordozy liczona pomiędzy S1 a punktem przejścia

[38]. GLL -głebokość LL-PL.

[39]. WLL -wskaźnik stosunku głębokości do długości.

  WLL=GLL/RLL.

[40]. KKP -kifoza piersiowa

  KKP =180-(BETA+GAMMA).

[41]. DKP -długość C7-KP. Położenie szczytu kifozy liczone od C7

[42]. RKP -długość C7-PL. Wysokość kifozy liczona pomiędzy C7 a PL

RKP[%]=100%*RKP/DCK.

[43]. GKP -głębokość KP-PL.

[44]. WKP -wskaźnik stosunku głębokości do długości.

  WKP=GKP/RKP.

Poniższe parametry służą do zdefiniowania kształtu kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej

[45] Liczba łuków; Liczba przecięć kręgosłupa z linią C7-S1

[46] Łuk prawostronny: długość, strzałka, kąt

[47] Łuk lewostronny: długość, strzałka, kąt

 

Określa parametry wybranych przekrojów

[48][50] rotacja wyznaczana analogicznie jak dla parametru [16].

[49][51] garb żebrowy liczony względem linii kręgosłupa

plecy-parametry

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

plecy-parametry

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W najnowszej wersji oprogramowania wprowadzono nowy (automatyczny) sposób analizy i wyliczania parametrów dla kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej. Parametry te oznaczono końcówką (a).

Punkt PL wyznaczany jest jako przecięcie odcinka C7-S1 z krzywą kręgosłupa.

Punkt KP wskazuje strzałkę łuku kifozy piersiowej (miejsce maksymalnej odległości łuku od jego cięciwy –odcinka C7-PL)

Punkt LL wskazuje strzałkę łuku lordozy lędźwiowej

[52] Długość kifozy piersiowej DKP(a) – odległość C7-PL

       Długość lordozy lędźwiowej DLL(a) – odległość PL-S1

Wartości normalizowane do jedności liczone są według następujących wzorów DKP/(DKP+DLL) ; DLL(DKP+DLL);

i stosunek DKP/DLL.

[53] Głębokość kifozy piersiowe GKP(a) –długość strzałki łuku kifozy. 
GLL(a) – głębokość lordozy. Wartości normalizowane: GKP/(GKP+GLL); GLL(GKP+GLL); GKP/GLL;

[54] Wskaźnik głębokości do długości kifozy WKP = GKP/DKP;

lordozy WLL = GLL/DLL; Normalizowane j.w.

[55] Powierzchnia kifozy PKP; powierzchnia lordozy PLL

[56] Kąt kifozy piersiowej KKP =180-GAMMA-BETA_K

Kąt lordozy lędźwiowej KLL = 180 – ALFA – BETA_L

[57] Poszczególne kąty wyznaczane są względem odcinka C7-S1, dzięki czemu analiza uniezależniona jest od pochylenia całej sylwetki. Aby zwiększyć dokładność wyznaczania parametrów wprowadzono dwie niezależne miary kąta BETA_K dla kifozy i BETA_L dla lordozy

 

   Oceniając wynik badania przyjmujemy, iż postawa prawidłowa, to postawa osiowo symetryczna, zaś odchylenia od tej symetrii, to już różnego stopnia nieprawidłowości.  Ponieważ nie jest możliwe pokazanie na skórze pacjenta punktów fizjologicznych z dokładnością większą niż 5mm, przyjmujemy, że granicą błędu przypadkowego metody jest 1cm. Dlatego np. o asymetrii łopatek powiemy, gdy przekracza ona 1.5cm, a jest bardziej znacząca powyżej 2.5cm.

Mamy nadzieję, iż wkrótce powstaną normy fizjologiczne, które spowodują ujednolicenie opisów przeprowadzonych badań.

 

Komputerowe Badanie Postawy Ciała - wydruki

 

   Po opracowaniu badania możemy wykonać jego wydruk. Program udostępnia nam kilka standardowych szablonów wydruku. Użytkownik ma ponadto możliwość indywidualnego dopasowania uzyskiwanego rezultatu w zależności od swoich potrzeb i preferencji. Najnowsze wersje oprogramowania dają możliwość kreowania własnych papeterii, drukowania loga użytkownika, wykorzystywania kolorów.

 

Standardowe  szablony wydruków.    

 

 

 

Wszystko – większość parametrów, wraz ze standardowym schematycznym wydrukiem

Rodzice – tylko wybrane, najbardziej oczywiste parametry

Zdjęcie – naukowy, wszystkie parametry wraz z rysunkami aktualnie widzianymi w oknach

To co widać – większość parametrów z aktualnymi rysunkami

 

 

Porównawcze wyniki dwóch osób przy badaniach wykonanych w odstępie 3 miesięcy

 

KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA

Nazwisko i imię: K.. Adam         Wzrost: 150 cm,    Rok ur.: 1991,    Data badania: 2002-03-16  

Wywiad:                     

Kąty pochylenia odcinków

Lędźwiowo-krzyżowego: ALFA  16.8 [st] Wskaźnik kompensacji: MI=GAMMA-ALFA  -1.5 [st]

Piersiowo-lędźwiowego: BETA   6.9 [st] Kąt pochylenia tułowia  -6.9 [st]

Piersiowego górnego: GAMMA  15.2 [st]

Kifoza piersiowa

Kąt kifozy piersiowej  157.9 [st]. Głębokość kifozy piersiowej   10 [mm]

Stosunek głębokości do długości 0.042 Proporcja (C7-PL):(C7-S1) = 58.4%

Lordoza lędźwiowa

Kąt lordozy lędźwiowej 156.3 [st] Głębokość lordozy lędźwiowej  -10 [mm]

Stosunek głębokości do długości -0.1 Proporcja (C7-PL):(C7-S1) = 41.6%

Płaszczyzna czołowa

Kąt nachylenia tułowia  -3.1 [st]

Lewy bark niżej o -6 [mm]

Lewa łopatka wyżej o 13 [mm], dalej o  1 [mm]

Lewy trójkąt talii wyższy o   7 [mm] szerszy o  20 [mm]

Lewy kolec biodrowy tylny górny wyżej o  0 [mm], bliżej o  0 [mm]

Kąt nachylenia miednicy  -0.0 [st], kąt skręcenia  -0.0 [st]

Maksymalne odchylenie kręgosłupa od prostej C7-S1:   -6 [mm] na wys.Th6

Liczba łuków 1, liczba przecięć kręgosłupa z linią C7-S1 0

Łuk kręgosłupa prawostronny: długość   0 [mm], strzałka   0 [mm], kąt  0.0 [st]

Łuk kręgosłupa lewostronny:  długość 397 [mm], strzałka  -6 [mm], kąt 176.6 [st]

 

 

Pochylenie tułowia do przodu (6,9st) i  w lewo (3,1st).Lewa łopatka wyżej o 1,3 cm.

Lewy trójkąt talii wyższy o 0,7 cm, szerszy o 2 cm..

Boczne skrzywienie kręgosłupa piersiowego w lewo (0,6cm na Th6).

Wskazana gimnastyka korekcyjna. Kontrola za rok.

 

 

KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA

 

Nazwisko i imię: K... Adam        Wzrost: 150 cm,    Rok ur.: 1991,    Data badania: 2002-06-16.   

Wywiad:             

Kąty pochylenia odcinków

Lędźwiowo-krzyżowego: ALFA  15.2 [st] Wskaźnik kompensacji: MI=GAMMA-ALFA   3.2 [st]

Piersiowo-lędźwiowego: BETA   6.2 [st]  Kąt pochylenia tułowia  -6.0 [st]

Piersiowego górnego: GAMMA  18.4 [st]

Kifoza piersiowa

Kąt kifozy piersiowej  155.3 [st]. Głębokość kifozy piersiowej   13 [mm]

Stosunek głębokości do długości 0.054. Proporcja (C7-PL):(C7-S1) = 62.2%

Lordoza lędźwiowa

Kąt lordozy lędźwiowej 158.6 [st] Głębokość lordozy lędźwiowej   -7 [mm]

Stosunek głębokości do długości -0.1 Proporcja (C7-PL):(C7-S1) = 37.8%

Płaszczyzna czołowa

Kąt nachylenia tułowia  -0.6 [st]

Lewy bark wyżej o  9 [mm]

Lewa łopatka wyżej o  9 [mm], bliżej o  5 [mm]

Lewy trójkąt talii wyższy o   0 [mm] węższy o   9 [mm]

Lewy kolec biodrowy tylny górny wyżej o  0 [mm], bliżej o  4 [mm]

Kąt nachylenia miednicy  -0.0 [st], kąt skręcenia  -2.9 [st]

Maksymalne odchylenie kręgosłupa od prostej C7-S1:   -3 [mm] na wys.L2

Liczba łuków 1, liczba przecięć kręgosłupa z linią C7-S1 0

Łuk kręgosłupa prawostronny: długość   0 [mm], strzałka   0 [mm], kąt  0.0 [st]

Łuk kręgosłupa lewostronny:  długość 386 [mm], strzałka  -3 [mm], kąt 177.8 [st]

 

 

Pochylenie tułowia do przodu (6st).

Lewy trójkąt talii węższy o 0,9 cm.

Lewa łopatka wyżej o 0,9 cm.

Proszę obserwować i korygować dziecko. Kontrola za rok.

 

 

KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA

 

Nazwisko i imię: W... Katarzyna  Wzrost: 142 cm,    Rok ur.: 1991,    Data badania: 2002-03-16  

Wywiad:

 

Kąty pochylenia odcinków

Lędźwiowo-krzyżowego: ALFA   9.8 [st] Wskaźnik kompensacji: MI=GAMMA-ALFA   4.5 [st]

Piersiowo-lędźwiowego: BETA   8.8 [st] Kąt pochylenia tułowia  -2.3 [st]

Piersiowego górnego: GAMMA  14.3 [st]

Kifoza piersiowa

Kąt kifozy piersiowej  156.8 [st] Głębokość kifozy piersiowej   16 [mm]

Stosunek głębokości do długości 0.067 Proporcja (C7-PL):(C7-S1) = 62.1%

Lordoza lędźwiowa

Kąt lordozy lędźwiowej 161.4 [st] Głębokość lordozy lędźwiowej  -13 [mm]

Stosunek głębokości do długości -0.1 Proporcja (C7-PL):(C7-S1) = 37.9%

Płaszczyzna czołowa

 Kąt nachylenia tułowia   0.7 [st]

Lewy bark wyżej o  4 [mm]

Lewa łopatka wyżej o  6 [mm], dalej o  2 [mm]

Lewy trójkąt talii wyższy o  11 [mm] szerszy o   4 [mm]

Lewy kolec biodrowy tylny górny wyżej o  0 [mm], bliżej o  1 [mm]

Kąt nachylenia miednicy  -0.0 [st], kąt skręcenia  -0.4 [st]

Maksymalne odchylenie kręgosłupa od prostej C7-S1:   -9 [mm] na wys.Th6

Liczba łuków 1, liczba przecięć kręgosłupa z linią C7-S1 0

Łuk kręgosłupa prawostronny: długość   0 [mm], strzałka   0 [mm], kąt  0.0 [st]

Łuk kręgosłupa lewostronny:  długość 380 [mm], strzałka  -9 [mm], kąt 174.3 [st]

 

Lewa łopatka wyżej o 0,6 cm. Lewy trójkąt talii wyższy o 1,1 cm.

Boczne skrzywienie kręgosłupa piersiowego w lewo (0,9 cm na Th6)

Wskazana gimnastyka korekcyjna. Kontrola za rok.

 

 

KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA

 

Nazwisko i imię: W.. Katarzyna   Wzrost: 143 cm,    Rok ur.: 1991,    Data badania: 2002-06-16.   

Wywiad:                 

 

Kąty pochylenia odcinków

Lędźwiowo-krzyżowego: ALFA  71.7 [st] Wskaźnik kompensacji: MI=GAMMA-ALFA -54.8 [st]

Piersiowo-lędźwiowego: BETA   9.7 [st] Kąt pochylenia tułowia -3.9 [st]

Piersiowego górnego: GAMMA  16.9 [st]

Kifoza piersiowa

Kąt kifozy piersiowej  153.3 [st] Głębokość kifozy piersiowej   17 [mm]

Stosunek głębokości do długości 0.073 Proporcja (C7-PL):(C7-S1) = 61.2%

Lordoza lędźwiowa

Kąt lordozy lędźwiowej  98.5 [st] Głębokość lordozy lędźwiowej  -14 [mm]

Stosunek głębokości do długości -0.1 Proporcja (C7-PL):(C7-S1) = 38.8%

Płaszczyzna czołowa

Kąt nachylenia tułowia   0.7 [st]

Lewy bark niżej o -2 [mm]

Lewa łopatka niżej o  4 [mm], bliżej o  3 [mm]

Lewy trójkąt talii wyższy o   9 [mm] węższy o   4 [mm]

Lewy kolec biodrowy tylny górny wyżej o  0 [mm], bliżej o  1 [mm]

Kąt nachylenia miednicy  -0.0 [st], kąt skręcenia  -0.4 [st]

Maksymalne odchylenie kręgosłupa od prostej C7-S1:   -7 [mm] na wys.Th7

Liczba łuków 1, liczba przecięć kręgosłupa z linią C7-S1 0

Łuk kręgosłupa prawostronny: długość   0 [mm], strzałka   0 [mm], kąt  0.0 [st]

Łuk kręgosłupa lewostronny:  długość 382 [mm], strzałka  -7 [mm], kąt 175.9 [st]

Lewy trójkąt talii wyższy o 0,9 cm.

Boczne skrzywienie kręgosłupa piersiowego w lewo (0,7 cm na Th7).

Wskazana gimnastyka korekcyjna. Kontrola za rok.

 

 

 

 

Jeszcze inne wyniki

KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA

 

 Nazwisko: G.. Ola                  Wzrost: 152 cm,  Rok ur. 1983,

 Dane: PGNAJB00.      ,   Data badania: 1998-01-13,  

 Uwagi: 8g,20zł                                             

Parametry globalne

 Długość kręgosłupa DCK 387.8 [mm] czyli 25.5 % wzrostu

 Kąty pochylenia [st] : ALFA  19.7, BETA  12.1, GAMMA  19.4, Łącznie:   51.2 [st]

 Kąt pochylenia tułowia: KPT  -5.1 [st]. Wskaźnik kompensacji  -0.3 [st]

            Kifoza piersiowa

 D.LL_C7 DKP 314.7 [mm] (81.2%)   Kąt KKP 148.5 [st]

 D.PL_C7 RKP 231.5 [mm] (59.7%)   Głębokość GKP  21.1 [mm] (WKP 0.091) 

            Lordoza lędźwiowa

 D.S1_KP DLL 253.8 [mm] (65.4%)   Kąt KLL 148.2 [st]

 D.S1_PL RLL 156.3 [mm] (40.3%)   Głębokość GLL -17.7 [mm] (WLL -0.113)

            Płaszczyzna czołowa

 Kat nachylenia tułowia KNT   2.8 [st]

 Lewy bark wyżej o  14.2 [mm]    Kąt linii barków KLB  -2.9 [st]

 L.łopatka wyżej o   0.0[mm] (  0.0st)(UL), bliżej o   5.1[mm] ( -2.4st)(UB)

 R. oddal. łopatek od kręgosłupa OL:   2.8 [mm] (2.4%)

 Lewy tr.talii wyższy o -12.7 [mm] (TT) szerszy o -27.5 [mm] (TS)

 Miednica: kąt nachylenia KNM  -2.8 [st], kąt skręcenia KSM   1.1 [st]

 Wsp.asym.barków względem KK WBS=-38.0 (-13.4%), wzg.C7 WBC=  0.0 (0.0%)

Maks. odch. l.wyrost. kol. od C7_S1 UK   7.6 [mm] na wys.L1

 

 

Komentarz:      Asymetria barków, lewy bark wyżej o 14.2 mm.

                        Linia kręgosłupa odchylona w prawą stronę.

                        Odstająca lewa łopatka. Znacznie pogłębiony prawy trójkąt talii.

Wskazania:     Gimnastyka korekcyjna.

CQ Elektronik System, ul.Wiśniowa 15, Czernica Wrocławska, (0601)794162.

 

 

 

 

KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA

 Nazwisko: J... Katarzyna         Wzrost: 145 cm,  Rok ur. 1987,

 Dane: L_DEMO/04DEMO00,   Data badania: 1997-04-24,  

 Wydruk dnia,2001-11-08

 Wywiad: 3a                     

            Płaszczyzna strzałkowa

1. Kąt pochylenia tułowia KPT  -2.0 [st]

2. Kąt lordozy lędźwiowej KLL 149.0 [st]

3. Kąt kifozy piersiowej KKP 151.2 [st]

4. Wskaźnik kompensacji  -2.2 [st]

5. Głębokość kifozy piersiowej GKP  21.8 [mm]

6. Głębokość lordozy lędźwiowej GLL -19.3 [mm]

Płaszczyzna czołowa   Powinno być wszędzie 0

1. Kąt nachylenia tułowia KNT  -0.4 [st]

2. Lewy bark wyżej o   2.5 [mm]

3. Lewy kąt dolny łopatek wyżej o   4.9 [mm] i bliżej o -17.6 [mm]

4. Różnica oddalenia kątów dolnych łopatek kręgosłupa OL -10.2 [mm]

5. Lewy trójkąt talii wyższy o   5.1 [mm] i szerszy o  12.7 [mm]

6. Różnica w wysokości kolców biodrowych  -2.5 [mm],   1.7 [st]

 

 

 

KOMPUTEROWE BADANIE POSTAWY CIAŁA   

 

 Nazwisko: B.. Barbara          .    Wzrost: 149 cm,  Rok ur. 1985,

 Dane: PBEDNJ00.      ,   Data badania: 1998-01-13,  

 Wywiad:                    

 Uwagi: 6e,20zł                                             

            Parametry globalne

 Długość kręgosłupa DCK 361.4 [mm] czyli 24.3 % wzrostu

 Kąty pochylenia [st] : ALFA  14.2, BETA   8.6, GAMMA  17.8, Łącznie:   40.6 [st]

 Kąt pochylenia tułowia: KPT  -5.5 [st]. Wskaźnik kompensacji   3.6 [st]

            Kifoza piersiowa

 D.LL_C7 DKP 288.3 [mm] (79.8%)   Kąt KKP 153.6 [st]

 D.PL_C7 RKP 217.3 [mm] (60.1%)   Głębokość GKP  14.3 [mm] (WKP 0.066) 

            Lordoza lędźwiowa

 D.S1_KP DLL 235.5 [mm] (65.2%)   Kąt KLL 157.2 [st]

 D.S1_PL RLL 144.2 [mm] (39.9%)   Głębokość GLL -10.1 [mm] (WLL -0.070)

            Płaszczyzna czołowa

 Kat nachylenia tułowia KNT  -0.7 [st]

 Lewy bark wyżej o  -2.0 [mm]    Kąt linii barków KLB   0.5 [st]

 L.łopatka wyżej o  -2.0[mm] (  0.9st)(UL), bliżej o   0.0[mm] (  0.0st)(UB)

 R. oddal. łopatek od kręgosłupa OL:  -3.2 [mm] (-2.6%)

 Lewy tr.talii wyższy o  -4.2 [mm] (TT) szerszy o   0.0 [mm] (TS)

 Miednica: kąt nachylenia KNM   0.0 [st], kąt skręcenia KSM   1.3 [st]

 Wsp.asym.barków względem KK WBS=  2.1 (0.8%), wzg.C7 WBC= -6.3 (-2.5%)

 Wsp.asym.bark-miednica pion WBK=  -2.0 (-0.3%) poziom WBX=   2.1 (1.2%)

 Maks. odch. l.wyrost. kol. od C7_S1 UK  -0.6 [mm] na wys.Th7

 

CQ Elektronik System, (0601)794162.

Zajmujemy się organizacją badań "przesiewowych", jesteśmy producentem

aparatury i oprogramowania do komputerowego badania postawy ciała, stóp, ... .

 

Komentarz:      Linia kręgosłupa orzebiega prawidłowo.

                        Znaczących asymetrii nie stwierdza się.

                        Postawa prawidłowa.

Wskazania:     Gimnastyka ogólnousprawniająca.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Komputerowe Badanie Postawy Ciała - program

 

 

   Najnowsza wersja oprogramowania pracuje w środowisku Windows, dając użytkownikowi możliwość dynamicznego podglądu pacjenta na dwóch niezależnych oknach, obróbki obrazu warstwicowego w czasie rzeczywistym, podglądu wydruku, itp. Istnieje możliwość wyboru kilku różnych form wydruku.

 

Zainstaluj i uruchom Demo programu

Opis działania wybranych funkcji programu

 

Opcje menu

Ikona, nazwa, klawisz skrótu

Opis działania

Plik

Nowy Ctrl+N

Nowe badanie, w oknie badanie wpisujemy dane pacjenta, istotne jest wpisanie wzrostu.

Otwórz Ctrl+O

Otwiera zapisane wcześniej badania.

Zapisz Ctrl+S

Zapisujemy wybrane ujęcie, komputer sam proponuje nazwę pliku, zapisywanie dokonywanych zmian.

Zapisz jako...

Zapisuje dokumenty pod nową nazwą.

 

Drukuj Ctrl+P

Drukowanie wyników.

Podgląd wydruku

Pokazuje postać w jakiej wyniki będą wydrukowane, rzeczywisty wygląd wydrukowanego dokumentu.

 

Ustawienia wydruku

Otwiera okno do ustawienia parametrów drukarki.

Ustawienia szablonu wydruku

Program umożliwia wykonanie kilku rodzajów (szablonów) wydruków: Normalny C/B, Rodzice, Naukowy, To co widać, Inny numer <szablonu>.

Zależnie od wybranej opcji zmienia się treść wydruku, istnieje możliwość tworzenia własnych szablonów wydruków (osobna instrukcja).

Drukuj seryjnie

W oknie Badania należy zaznaczyć kilka opisów, wyników badań, po zaznaczeniu „drukuj seryjnie” zostaną wydrukowane wybrane wyniki badań.

Zapisz statystykę

Automatyczne przenoszenie danych do programu statystycznego, wcześniej w oknie Badania należy zaznaczyć opisy badań które chcemy przenieść do programu statystycznego.

Ostatnio otwierane dokumenty

Wyświetla ostatnio otwierane zapisy badań, po „kliknięciu” w ich nazwy można je otworzyć.

Zakończ

Zamyka program.

Widok

Wyniki

Alt + 0

Wyświetla dane pacjenta i informacje o badaniu. Na ekranie pojawia się okno z czterema  zakładkami. Pierwsza zakładka: Dane pacjenta: imię nazwisko, zawód, rok urodzenie, wzrost i waga oraz wywiad. Bardzo ważne jest wpisanie wzrostu pacjenta, jest to jeden z parametrów wykorzystywany do obliczeń.

Druga zakładka Wyniki analizy zawiera opracowane przez komputer wynik badania w postaci listy wyliczonych parametrów.

Zakładka Diagnoza otwiera dwa okienka przeznaczone na opis badania i wpisanie diagnozy. Ostatnia zakładka Uwagi: można ją wykorzystać w zależności od potrzeb użytkownika programu. Jest to miejsce na ewentualne uwagi, komentarze, skrócone opisy badań, zapisanie diagnozy w formie skrótu, symbolu itp.

Pomiędzy okienkami każdej zakładki poruszamy się tabulatorem (klawisz Tab) na klawiaturze lub ustawiając kursor myszy w wybranym okienku Wprowadzone zmiany (np. w pozycjach „Wywiad”) zatwierdzamy przyciskiem „Zapisz” na pasku ikon startujących.

Okno zamykamy krzyżykiem w prawym górnym rogu lub ponownie klikając. ikonę „Wyniki”.

Badania

Alt + 1

Wyświetla listę zapisanych (wykonanych) badań, klikając w ich nazwy można je otworzyć. Ponadto zawiera podręczny menadżer plików, można przeglądać i otwierać wszystkie zasoby komputera.

Opis okna poniżej tabeli.

Drugi ekran

Alt +2

Otwiera drugie okno podglądu, umożliwia jednoczesną obserwację wyników w różnych wersjach (np. na jednym ekranie wybieramy opcje z Menu > Tryb, na drugim Menu > Opracowanie). Jest jeden pasek ikon dla obydwu widoków. Pokazuje parametry wybrane dla ekranu na, który został ostatnio wybrany „kliknięciem” myszy na jego obszarze.

F9 Pełny ekran

Rozciąga okno programu do największego rozmiaru.

Opracowanie

Punkty

Do opracowania wyników ustawiamy na sylwetce widoczne punkty pomiarowe, komputer wykorzystuje je do obliczeń.

Linia kręgosłupa

Służy do opracowania badań.

Należy zaznaczyć linię kręgosłupa zgodnie z  kropkami na plecach  pacjenta. Klikamy tylko wybrane kręgi, nie ma potrzeby zaznaczania wszystkich – linia musi pokrywać się z przebiegiem linii wyrostków kolczystych (uwagi: typowo zaznaczone punkty na plecach, powinny pokrywać się z załamaniami na liniach obrazujących przestrzenne ukształtowanie kręgosłupa). Znakowanie rozpoczynamy poniżej kręgu C7 a kończymy (prawym przyciskiem) powyżej S1. Po zaznaczeniu linii kręgosłupa komputer domyślnie dzieli go na poszczególne kręgi z założeniem zachowania równych wysokości poszczególnych kręgów.

 

Kręgosłup strzałkowy

Optymalizujemy krzywą kręgosłupa dla płaszczyzny strzałkowej

Dla płaszczyzny strzałkowej komputer wyznacza obraz przestrzenny w postaci linii schodkowej (pola fioletowe). Ponieważ jednak krzywa kręgosłupa jest krzywą gładką powinniśmy dopasować zieloną linię w ten sposób, aby przebiegała przez fioletowe pola.

Kończymy prawym przyciskiem.

Po zakończeniu funkcji komputer automatycznie znajduje położenie punktów KP, PL i LL. Jeżeli te ustawienia nie odpowiadają rzeczywistość możemy skorygować je ręcznie wracając do Edycji położenia punktów pomiarowych.

Tryb

Parametry obrazu

Reguluje rozjaśnienie i kontrast obrazu

Normalny

Zdjęcie pacjenta, można łączyć z innymi widokami np. liniami i/lub prążkami.

Prążki

Wyświetla wynik badania w postaci czarno-białych prążków w płaszczyźnie poziomej, obrazuje najbardziej wystające punkty sylwetki pacjenta.

Linie

Wyświetla wynik badania w postaci poziomic, punkty najbardziej wystające wyglądają jak wzniesienia na mapie.

Warstwy

Wyświetla wynik badania w postaci odcieni szarości (warstw), jaśniejszy kolor oznacza miejsca bardziej wystające; można łączyć z innymi widokami.

Szum

Usuwa ewentualne zakłócenia obrazu, niepotrzebne linie itp.

Gęsty

Zwiększa gęstość linii (L) i prążków (p).

Skala 1

Pomniejszenie, powiększenie obrazu.

Skala 2

Powiększenie pomniejszenie obrazu.

Siatka

Nakłada na obraz siatkę, oś siatki przechodzi przez punkt S1 (co 5/10cm).

Punkty

Punkty pomiarowe wykorzystywane przez komputer w obliczeniach, ustawia się je ręcznie podczas opracowania.

Tło

Usuwa tło.

Perspektywa

Widok sylwetki z góry (przekrój pionowy). Zagęszczenie linii oznacza miejsca najbardziej wystające (porównaj Przekroje).

Czołowa

Dodatkowe opisy do przekrojów.

Przekroje

Przekrój poprzeczny (pionowy) wg punktów charakterystycznych kręgosłupa, linie przekroju pokazują widok sylwetki z góry, punkt najwyższy linii oznacza miejsce najbardziej wystające. Np. jak na rysunku obok na poziomie kifozy piersiowej widoczna wystająca prawa łopatka.

Linia z boku: obrazuje wygięcie przednio-tylne kręgosłupa, jego rzeczywisty wygląd.

Punkty kręgosłupa

Linia prosta łącząca punkty kręgosłupa C7 i S1, automatycznie znajduje punkt przecięcia rzeczywistej linii kręgosłupa z prostą łączącą punkty C7 i S1 oraz wyznacza wartości wygięć bocznych (wielkość łuków)

punktami oznaczone są strzałki łuków

Kręgosłup

Przebieg linii kręgosłupa, jego rzeczywisty wygląd

Podgląd

Rozpocznij

F5

Rozpocznij rejestrację (filmowanie). Obserwując na ekranie podgląd  (klawisz F5) sprawdzamy czy środek pleców znajduje się w centrum obrazu. W razie konieczności ustawiamy pacjenta wyżej, niżej, ewentualnie podnosimy aparat.

Zapisuj

F6

Rozpoczyna rejestrację kolejnych ujęć pacjenta - naciskamy klawisz F6.

W trakcie wykonywania badania delikatnie korygujemy ustawienie miednicy, tak aby jej kąt skręcenia wynosił 0, co będzie stanowiło punkt odniesienia przy ocenie wyniku badania. W celu dokładnej obserwacji ustawienia przestrzennego miednicy na jednym z podglądów powinien być włączony obraz przestrzenny.

Zatrzymaj

F7

Zatrzymuje rejestrację, filmowanie.

Przełącz oświetlenie

Oświetlenie pacjenta, zapala żarówkę aparatu (WYŁĄCZAMY światło w pomieszczeniu).

Kadr do tyłu

PgDn

Przesuń do tyłu , pokazuje poprzednie ujęcie.

Kadr do przodu

PgUp

Przesuń do przodu, pokazuje następne ujęcie.

 

 

 

Opcje dostępne na  CD-ROM’ie

 

Uruchom DEMO programu Plecy dla Win (wersja 2003)

 

 


© 2009 Copyright by CQ Elektronik System, Wszystkie prawa zastrzeżone.